Ojciec i syn

Dziadek mój, Piotr Wojtasik, urodzony w 1882 r. w Czeladzi pow. Będzin przybył wraz z żoną do Stalowej Woli w roku 1937. Mieli troje dzieci (Kazimiera, Anna, Piotr). Początkowo dziadek pracował w Elektrowni, a także przy montażu sieci energetycznej w Zakładach Południowych. Po zajęciu tych terenów przez okupanta niemieckiego podjął pracę w ZP. Zaangażował się też w działalność AK.

Ojciec mój, także Piotr Wojtasik, ur. 1919 w Grodźcu pow. Będzin, we wrześniu 1939 uciekając przez Niemcami przybył do Stalowej Woli, do rodziców, 3 września 1939 i podjął pracę w tutejszych Zakładach, noszących wówczas nazwę Hermann Goering Werke. W 1940 ożenił się z Wandą Naporą, która też przyjechała do Stalowej Woli z Zagłębia (z Czeladzi) do swojego brata Józefa Napory, obawiając się wywózki na roboty do Niemiec. Józef Napora mieszkał w Stalowej Woli od czasów przedwojennych, był jednym z pierwszych handlowców w nowo powstającym mieście. Miał sklep przy ówczesnej targowicy.

Ojciec w 1941 roku wstąpił do organizacji konspiracyjnej. Dziadek 11 marca 1944 został aresztowany przez Niemców i „za należenie do tajnej organizacji” rozstrzelany w kwietniu w Tarnowie. Kiedy Niemcy aresztowali dziadka, ojciec dowiedział się o tym i w ostatniej chwili zdołał uciec wraz ze szwagrem, Romanem Słabym. Ojciec zamieszkał w Kieleckiem, w miejscowości Sancygniów pow. Pinczów.

Niewiele pamiętam z tamtych lat, bo urodziłam się w 1941 roku w Stalowej Woli. Wraz z rodziną uczestniczyłam w poświęceniu kościoła św. Floriana, co dokumentują przekazane przeze mnie zdjęcia. Historie okupacyjne opowiadała mi Mama. Rosłam razem z rozbudowującym się miastem. Moje wspomnienia z dzieciństwa to chwile spędzone latem z rodzicami nad Sanem, potem już w gronie koleżanek i kolegów. Po skończeniu Technikum Ekonomicznego w Zabrzu podjęłam pracę w Hucie Stalowa Wola w Dziale Planowania, gdzie pracowałam aż do przejścia na emeryturę.

Grażyna Wojtasik-Wiech